//= $monet ?>
א רויטער צימער, א פלאקערנדיקער ליכט און א זאפטיגע פרוי אין א שווארצער מאסק, מיט קאצן אויערן. אירע פיס זענען אויסגעשפרייט און ווארטן אויף באשטראפט ווערן. איז ניט דאָס וואָס יעדער ברוטאַל מאַטשאָ מענטש חלומט, איז ניט דאָס דער ספּעקטאַקל וואָס זיין מאַרך ימאַדזשאַן? אירע הייזעלעך, וואָס באַנגענדיק פֿון איר מויל, באַטאָנען נאָר איר דערנידעריקונג. מ׳שטופט זי אין גאַנצן אַרײַן, פּאַניקנדיק, נאָר װער װעט זיך באַדויערן פֿאַר איר? אירע האָטערס שווייגן פון זייט צו זייט, איר שפּאַנענדיקן האָן שפּאַצירט שווער איר נאַס לאָך. און מיט דער כלבה איז נישטאָ קיין אַנדער וועג – זי דאַרף מיאוס פאָלגן אַלע באַפעלן פונעם בעלן!
דער ים, זומער, אַ בלאָנדע זויגן אַ פּעניס - ראָמאַנס! איך איז געווען מאַזלדיק צו האָבן אַ פאַרדעקן מיט מיר, אַנדערש מיר האָבן געקענט באַקומען נאַקעט אין די זאַמד און אויף די שטיין - מיר ביידע האָבן קיין בראַקעס! איך מוזן גיין צו די ברעג ווייַטער זומער צו קוקן פֿאַר מיין בלאָנדע.
♪ באַרען מיר ♪